Doofheidstest bij huisdieren (BAER test)
Doofheid bij kat en hond
Doofheid bij witte katten en honden is een aangeboren erfelijke (sensorineurale-) vorm, die verbonden is met niet pigmentatie (hypopigmentatie, leukistische-) genen.
Uit onderzoek bij Dalmatiërs blijkt dat de doofheid ontstaat door degeneratie van de bloedtoevoer naar het middenoor op een leeftijd van 3 tot 4 weken, vermoedelijk als gevolg van melanocytensuppressie. Het verdwijnen van de bloedvoorziening geeft verlies van sensorische haarcellen en leidt tot doofheid. We zien dit bij witte katten en honden met merle (harlekijn) of piebald genen.
Het is aangewezen om deze dieren niet voor de fokkerij in te zetten.
Het valt de fokkers van de gevoelige hondenrassen en witte katten vaak al vroeg op dat een dove pup/kitten in het nest aanwezig is. Deze dieren worden niet spontaan wakker op de voedertijdstippen zoals de rest van het nest. Zij moeten actief gestimuleerd (aanraking) worden. Bovendien kunnen de pups soms te wild zijn in het spelen met hun nestgenootjes aangezien ze de protestkreten van de anderen niet kunnen horen.
Om deze doofheid objectief vast te stellen is een BAER (Brainstem Auditory Evoked Response) test aangewezen.
Andere methoden zoals het spitsen van de oren bij het horen van geluid zijn weinig betrouwbaar en kunnen geen onderscheid maken tussen eenzijdig en tweezijdig dove dieren.
Bij de BAER test worden onderhuidse elektroden (een bij elke oorbasis en een midden op de kop) geplaatst om elektrische activiteit in de cochlea (middenoor) en gehoorzenuwbanen van de hersenen te meten. Klikgeluiden (1000 kliks per minuut met een sterkte van 70 dB en hoger) worden opgewekt door het toestel en hoorbaar gemaakt met een koptelefoontje dat in de gehoorgang wordt aangebracht. Het trommelvlies vangt deze geluiden op en via de gehoorzenuwen wordt een signaal doorgegeven naar de hersenen. Bij dove dieren is er geen overdracht van het signaal.
De test gebeurt onder sedatie. De beweging van de kop of van de kauwspieren kan immers de testresultaten verstoren. De test kan uitgevoerd worden vanaf de leeftijd van 6 weken.
Een normaal horend dier vertoont een typische elektrische golf op het scherm (rechter deel van de figuur). De eerste piek staat voor de activiteit afgeleid van het middenoor (cochlea) en de oorzenuw (n. Vestibulocochlearis). De pieken die daarop volgen staan voor de acitiviteit van de hersenstam. Afwijkingen hierop wijzen in de richting van partiële doofheid. Deze kan vervolgens verder geklasseerd worden door verschillende geluidsintensiteiten (dB’s) te testen. Bij een niet-horend oor wordt geen activiteit in het middenoor en de hersenen gemeten. Daar krijgen we dus een vlakke grafiek (linker deel van de figuur).
Gevoelige katten- en hondenrassen (waar de test aangewezen is):
- Alle witte katten met blauwe ogen
- Siamees
- Border collie
- Dalmatiër
- Boxers (wit)
- Engelse Setters
- Dobermann Pinchers
- ...
De test wordt uitgevoerd door Dierenarts Katlien Rasquin. Een afspraak maken kan telefonisch.