Dierenarts specialist chirurgie
Wat betekent deze titel?
Een “dierenarts specialist chirurgie” in België is een dierenarts die naast zijn basis opleiding van 6 jaar een bijkomende Europees erkende opleiding van 3-4 jaar gevolgd heeft welke uiteindelijk na het slagen in een Europees examen leidt tot de titel “Diplomate” verleend door het European College of Veterinary Surgery. Enkel de Diplomates van het ECVS worden door de Orde der dierenartsen in België als specialist chirurgie erkend. cfr European Board of veterinary Specialisation
De erkende leden van dit college staan vermeld op de website van het ECVS (www.ecvs.org).
U kan ze ook herkennen aan het logo van het ECVS dat enkel door ECVS Diplomates gebruikt mag worden
De ECVS opleiding zelf bestaat actueel uit een internship van 1 jaar en een residency van minimum 3 jaar waarna men moet slagen in een drie dagen durend examen voor een vakjury samengesteld uit Europese en Amerikaanse diplomates. Deze opleiding gekoppeld aan het strenge examen garandeert naast een sterke theoretische basis ook een goed gesuperviseerde praktische opleiding tot algemeen chirurg. Dat dit meer inhoudt dan een cursus of bijscholing volgen gedurende 1 week links of rechts spreekt voor zich alhoewel dit vaak onterecht door vele dierenartsen als specialisatie aangehaald wordt . De Orde der dierenartsen erkent dan ook enkel de Europese Diplomates als "specialist"en elk misbruik van deze titel kan voor de Orde aangeklaagd en door de Orde gesanctioneerd worden.
Een bijkomende garantie voor het statuut van specialist is de verplichting die elk Europees College oplegt om de specialist om de 5 jaar te hercertifiëren. Om de 5 jaar moet elke erkende specialist chirurg dus het bewijs leveren van zijn gepresteerde activiteiten . DIt houdt in dat hij/zij publicaties moet produceren in wereldwijd erkende tijdschriften , bijscholingen moet geven aan andere dierenartsen, residents moet opleiden, en voldoende tijd moet spenderen aan chirurgie en bij voorkeur niet enkel de routine chirurgie zoals castraties en sterilisaties.
Controleer en vraag dus steeds naar referenties en check eventueel bij de Orde der dierenartsen naar het “specialisten” statuut indien dit aangehaald wordt door een behandelende dierenarts.
In een artikel geschreven door collega specialist chirurgie Luc Janssens in de "Woef" (De specialist) kan u op een licht ironische manier kennismaken met een problematiek die de dierenarts specialisten helaas nog al te vaak moeten meemaken. In dit artikel verwijst hij zeer correct naar het misbruik dat in onze beroepssector vaak gemaakt wordt van de term "gespecialiseerd in...", alsook de soms concurrentiële positie van de specialist tegenover de doorsnee dierenarts. Waar in de humane geneeskunde niemand eraan zou twijfelen om bij een chirurgie noodzaak te opteren voor een chirurg (liefst nog met extra specialisatie binnen de soort chirurgie die men moet ondergaan) in plaats van de huisarts, beschouwt in de diergeneeskunde elke eigenaar het normaal dat de doorsnee huisdierenarts zomaar alle chirurgie, beeldvorming, interne geneeskunde etc. moet aankunnen, liefst ook nog van paard, rund , ....hond, kat tot en met kanarie. Dat dit hedendaags niet meer mogelijk is zoals in de tijd van Dr. Vlimmen of James Herriot is evident vermits de mogelijkheden van de diergeneeskunde zeker in de gezelschapsdierensector bijna deze van humane geneeskunde evenaren en aldus onmogelijk nog door één en dezelfde persoon kunnen volbracht worden. Samenwerking tussen de dierenarts en de dierenarts specialist wordt dus meer en meer noodzakelijk en zal waarschijnlijk in de toekomst nog evidenter worden als er meer specialisten opgeleid zijn. Informatie over diergeneeskunde via internet en andere media kunnen zeer beïnvloedend zijn maar moeten steeds getoetst worden aan hun echte waarde en realiteit. De werkelijkheid is dat in België enkel de Europese diplomates zich met recht en rede "specialist" of "gespecialiseerd in..." mogen noemen en dat degenen die deze benaming ten onrechte gebruiken niet alleen hun klanten bedriegen maar zich daarmee ook strafbaar opstellen vermits het oneigenlijk gebruik van titels deontologisch niet toegelaten is.
