Het myelogram
- Wat is een myelogram?
- Het onderzoek
- Na het onderzoek
- Complicaties
- Conclusie
- Andere onderzoeks-opties
Wat is een myelogram?
Het myelogram is een uitgebreide radiografische techniek waarbij een grote hoeveelheid contrastmiddel ingespoten wordt. Dit kan gebeuren ofwel in de nekstreek, net achter de schedel, ofwel tussen lendenwervel 4-5 of 5-6. In het eerste geval zal het contrastmiddel van voor naar achter lopen. In het tweede geval van achter naar voor.
Het myelogram is aangewezen bij patiënten die neurologische symptomen hebben gelokaliseerd in het ruggenmerg. Deze kunnen gaan van pijn alleen, over evenwichtsstoornissen tot algehele verlamming. Zulke letsels kunnen te wijten zijn aan ontsteking, discus hernia’s, fracturen, ontwrichtingen, bloedingen, infarcten of tumoren. Veel van deze afwijkingen kunnen niet gediagnosticeerd worden met normale radiografieën. Een bijkomend contrastonderzoek is op dat moment dan ook aangewezen.
Het onderzoek
Na inspuiten van het myelografisch contrastmiddel ziet men op de röntgenopname twee witte lijnen die het ruggenmerg omgeven.
Bij deze opname ziet men een onderbreking van de contrastkolom door een uitgestulpte discus hernia t.h.v. de 2e naar de 3e halswervel. Eenzelfde opname -na 10 minuten de hond rechtop te houden- geeft een doorvloeien van de contraststof naar achteren en een betere aflijning van het letsel.
Bij lichte letsels rondom het ruggenmerg ziet men dan een indeuking van de contrastlijn t.h.v. de obstructie. Bij ernstige letsels, meestal met veel druk in het ruggenmerg, kan het zijn dat het myelogram helemaal opstropt en dus niet verder doorloopt. In zulke gevallen is het nodig om het myelogram vooraan en achteraan uit te voeren. Op die wijze omcirkelt men het letsel. Een goede lokalisatie van een letsel is immers zeer belangrijk wanneer men chirurgie wil uitvoeren.
Na het onderzoek
Patiënten die een myelogram moeten ondergaan, moeten na uitvoering van deze contrasttechniek meerdere uren goed in het oog worden gehouden. Ze worden eerst en vooral een tijdje onder narcose gehouden en blijven nog meerdere uren aan het infuus. Ook moeten ze in een speciale positie worden gelegd om te beletten dat het contrast in het hersenen vloeit. Tenslotte moeten ze extra warm gehouden worden. Patiënten die een myelogram ondergingen koelen makkelijk en snel af. Het infuus moet blijven zitten om bij excitaties of epilepsie medicijnen te kunnen toedienen rechtstreeks in het bloed. Op die wijze worden excitaties en epileptische aanvallen snel onderbroken.
Indien een myelogram moet worden uitgevoerd is dag-hospitalisatie noodzakelijk.
Complicaties
Terwijl epidurogrammen haast risicoloos zijn, is het myelogram dit helaas niet. Er zijn twee belangrijke complicaties die kunnen optreden na het uitvoeren van een myelogram:
- Het eerste is een neurologische verslechtering van de symptomen. Deze ontstaat doordat het inspuiten van het contrastmiddel een extra drukverhoging veroorzaakt in ruggenmerg zelf. Indien er reeds een hoge druk aanwezig was door één of ander ziekteproces, kan het kleine beetje extra druk van het myelogram net genoeg zijn om meer schade in het ruggenmerg te veroorzaken, Deze complicatie is niet voorspelbaar.
- Een tweede complicatie van nog ernstiger aard is het overlijden van de patiënt. Hoewel dit zelden gebeurt, komt het af en toe toch voor (+/- 1%). Deze overlijdens zien we meestal optreden meerdere uren nadat het myelogram is uitgevoerd en dat bij patiënten waar reeds andere afwijkingen aanwezig waren die niet makkelijk detecteerbaar waren voor de uitvoering van het onderzoek. (hartspierziekte, bloedstollingstoornissen).
Conclusie
Als conclusie kunnen we stellen dat het epidurogram en het myelogram zeer belangrijke radiografische technieken zijn die uitermate veel extra informatie geven over problemen in het wervelkanaal en in het ruggenmerg. Beiden moeten keurig worden uitgevoerd en patiënten die een myelogram ondergaan moeten professioneel begeleid worden in de nazorgperiode. Er is een klein maar wezenlijk risico bij het uitvoeren van het myelogram. Dit risico moet worden afgewogen tegenover de belangrijke informatie die het myelogram biedt. Myelografische technieken zijn duur daar zij bij grote honden een groot aantal opnames, langdurige anesthesie en een intensieve nabegeleiding vragen.
Andere onderzoeks-opties
Indien men de risico's van een myelogram wil vermijden moet men grijpen naar meer gesofisticeerde technieken zoals CT scan en MRI scan. Hiervoor doen wij beroep op onze CT scanner die sinds 2009 operationeel is. De Ct laat toe om de meeste kraakbeen en been afwijkingen aan te tonen zonder een extra myelogram te moeten uitvoeren. Bijkomend voordeel is dat één opname een ganse nekregio of thoracolumbale regio kan scannen zodat zeer veel info verzameld wordt over een grote zone.
Voor letsels in het hersen- of ruggenmerg weefsel zelf ( tumoren, cystes en dgl.) is een MRI scan meer aangewezen en uitzonderlijk moeten wij nog een patient verwijzen voor dergelijke MRI scan naar de enkele diergeneeskundige instellingen die over deze apparatuur beschikken maar dit is toch eerder zeldzaam. Een MRI scan is ook meer tijdrovend en daardoor ook aanzienlijk duurder dan een CT scan maar zoals gezegd soms onmisbaar voor een exacte diagnostiek.